سلام و درود بی پایان به همه بزرگواران مخاطب
مدت زیادی بود که دست از وبلاگ نویسی برداشته بودم و کمتر توی این فضا وب نگاری میکردم ، میگن که ما همه از اوییم و بازگشت همه ما به سوی اوست ، حالا جریان من شده که آخر همه جا رفتم و هیچ کجا لذت این فضا رو برای من نداشت و امیدوارم این توان را داشته باشم که جهت جبران روزهای بسیاری که نبودم مطالب و اطلاعات مفید و کاربردی برای شما دوستان گرامی قرار بدم. اطلاعات گذشته بلاگ را صرفا جهت خانه تکانی پاک کردم ولی خودم آرشیو دارم :D
استاد فریدون مشیری یک شعری دارند به نام "برگ های سپید دفتر من " که چند بیت از اون را توی اولین یادداشت این روزهای خودم واستون مینویسم تا شاید گریزی باشه به شروع دوباره این روز ها و نوشتن ها و خواندن های بی پایان که امیدوارم حتی ذره ای هم که شده مفید واقع بشه...!
در دل خسته ام چه می گذرد؟
این چه شوری است باز در سر من ؟
باز، از جان من چه می خواهند؟
برگ های سپید دفتر من؟
من به ویرانه های دل چون بوم
روزگاری است های و هو دارم
ناله ای دردناک و روح گداز
بر سر گور آرزو، دارم
این خطوط سیاه سردرگم
دل من، روح من، روان من است
آنچه از عشق او رقم زده ام
شیره ی جان ناتوان من است
"مهدی اسماعیلی"