آدم

شاید افکار من خطابه ای باشد نسبت به من ناقص خود که هر چه می کند خود را خموش می پندارد و من را ساده لوح ، گاهی که به پیرامون خود نگاه میکنم خود را غرق در زندگی و آرزو های خود میابم اما غافل از هر آنچه که بر من وارد است، خود را به مثال همان سنت دیرین مردمان دیار شرق هر زمان که شکسته مییابم از آب طلا در شکستگی های جان و تن میریزم وجلاء میدهم تا که ارزش یابد جان بی ارزش و شکننده دیروز ، روزگاری است در باب احوال حقوق بشر مینویسند و فریاد عدل بر آن سر می دهند در حالی که بسیار هستند که آدم را آدم حساب نکردند و خودپسندی را پیشه خود خواستند، من نه زبانم و نه چشم ، که هر وقت زبان سخن از حال گفت بریده شد و هر وقت چشم به نا امیدی بر زمین خورد آن را از گرد پای خشم دیگران بر بی کسی او کور کردند ...

من تشنهٔ صدای تو بودم که می سرود

در گوشم آن کلام خوش ِ دلنواز را

چون کودکان که رفته ز خود 

گوش می کنند

افسانه های کهنهٔ لبریز راز را

#فروغ_فرخزاد

رمضان و شب های قدر (1)

دعا کن به شب چون گدایان به سوز

اگر می‌کنی پادشاهی به روز

امروز اولین روز از ماه مبارک رمضان است، ماهی که همه حس و حال خوبی بهش دارند ، از گرسنگی ها و تشنگی های نزدیک اذان مغرب تا سوز دل های بنده های خدا توی شب های قدر که اوج بندگی را در ماه رمضان به نظر من نشونمون میده.همه فردی از همه قشری توی این ماه  قصد اصلاح خودش را داره و انگار سالی نو قرار برای همه مون رقم بخوره و این را میشه از تصمیم هامون به ترک هر گناه کوچک یا بزرگی فهمید چون همه اینها یک انسان بهتر و پاک تر و صالح تر را میسازه که زندگی را بهتر درک میکنه و دوست داره واسش زندگی کنه .

برخی فکر میکنند که وقتی نام جامعه  یا کشور اسلامی به زبان جاری میشه همه چیز و همه کسی باید رنگ و بوی اسلامی داشته باشد، آره ، این درست است اما اینکه در یک جامعه اسلامی هیچ کس نباید با کوچکترین خطایی مواجه شود امری محال است چرا که انسان موجودی ممکن الخطاست (جایز الخطا نیست چون یعنی اجازه خطا داره اما ممکن الخطا احتمال دچار اشتباه شدن  در راه درست قدم برداشتن را بیان می کند)  و خطای جوان امروزی ما هم در پوشش اوست  که ما نام بدحجاب و بی دین و ایمان را روی آن گذاشته ایم که این هم به نظر من اشتباه بلکه باید به اونها گفت کم حجاب که اون هم البته در ظاهر است که بوده اند سیرت های پاک بسیار در همین قشر اما باز هم قابل توجیح نیست همونطور که داشتن حجاب   ظاهری کامل دلیل بر خوب بودن قطعی  هیچکسی نبوده و نیست . بسیاری از همین دختران و پسران که با پوشش های نامناسب در خیابان ها ظاهر می شوند همین شهروندانی هستند که هنوز اعتقادات قلبی خود را دارند و در ماه مبارک رمضان به در خانه حضرت حق رفته اند و بندگی می کنند نه تظاهر  و خودنمایی.

گاهی اوقات اگر در صحبت های رهبر انقلاب ایران آیت الله خامنه ای دقت کنیم میبینیم که خود ایشان هم واقف بر این امر هستند و سند آن هم این جمله است که گفته بودند" ما هم یک نقص داریم، او هم یک نقص دارد. با این نگاه و با این روحیه برخورد کنید.  البته انسان نهى از منکر هم میکند؛ نهى از منکر با زبان خوش، نه با ایجاد نفرت"   

که متاسفانه  این امر هم از سوی برخی مسولین در راس کار با افراط های بسیاری همراه که خود نفرت را در دل جوانان ما ایجاد ساخته است نه آرامش خیال و اطمینان و علاقه مندی به  آن را ...!  همه این حرفا ها رو میگذاریم کنار و کمی  به این فکر میکنیم که در جوامع مدرن امروز چه چیز باعث پیشرفت و تعالی خانواده و جامعه شده است ؟

به نظر من این را باید در هنجار ها و ارزش های آن جوامع یافت چرا که  همه مردم خود را ملزم به حفظ محیط زیست ، حفظ حقوق بشر، حفظ امنیت اجتماعی ، حفظ آرامش روانی جامعه ، حفظ منافع مردم و جامعه در قبال خودکامگی  مسیولین  و هزار حفاظت دیگر  که همه ریشه در خواست مردم و آگاهی نسبت به این موارد وجود دارد و آن ناشی از سواد و علم آن  خواسته ها در جامعه است که همه هم سوی با عقاید و مذهب آنان است.

اگر گریزی بر فرهنگ امروز غرب  مدرن بزنیم خواهیم دید که بسیاری از قوانین مدنی و اجتماعی آن ها ناشی از عقاید مذهبی آنان است اما آیا این  قوانین مانع از رشد جرایم  شده است یا آنکه نگاه  و توقع افراد جامعه نسبت به یکدیگر و مشاع دانستن همه حقوق و مطالبه آن از یکدیگر  علاوه بر وظیفه دولت های منتخب خود  موجب آن شده است .  هر عقیده ای محترم است تا جایی که ضرر ی به اصل و پایه جامعه و تخریب آن وارد نکند و  نمونه آن را باز می توان در رفتار دولت فرانسه که بیشترین مسلمان را در اروپا دارد دید . در این کشور مدرن غرب که خود مدعی عدالت است حضور زنان  و دختران با حجاب اسلامی  در مراکز علمی ممنوع شد و این  را می توان در ارزش های آن جامعه یافت اما صحیح نیست همانطور که حضور زنان مسیحی  در ایران با حجاب اجباری نیز صحیح نیست چرا که  در یک ملک اسلامی همانطور که در قرآن آمده است باید اکراهی در دین نسبت به کسانی که نه آن را پذیرفته اند و نه با آن دین به دنیا آمده اند وجود نداشته باید و ما آنان را با اکراه مجبور به این امر میکنیم  حال آیا عمل ما درست است یا عمل آن کشور غربی؟!!

درک آن آسان است اگر دین را با بعد سیاسی  صحیح ببینیم ...خداوند به ما الگویی در اداره مملکت و مردم داده است و ما باید آن الگو  را به شکل صحیح اجرا کنیم و  نه آن که  هر قسمتی از آن را به دلخواه فرمی دیگر به آن بدهیم ...حال اگر میبینیم جامعه ظرفیت اجرای کامل آن را ندارد حداقل احکام آن را دچار تزلزل و تغییر نکنیم و به ضعم خود تفسیر نکنیم که دین گریزی امروز بسیاری از عوام الناس را باید در رفتار های سلیقه ای و  به نام دین تمام کردن اعمال و کردار خود بیابیم ... !

اگر جوانان ما امروز به دین در ایامی خاص علاقه مند هستند باید آن را نشانه رافت دین  و  مهربانی ما نسبت به دین مداری دانست و آنکه  همه خود را در آن حال مسلمان و بنده خدا میدانند نه برده او...حال جایی که دین گریزی بوجود می آید ناشی از خشن و بی رحم نشان دادن دین است  که ذات اسلام اینگونه نیست.  اسلام به ذات خود مشکلی ندارد ، ایرادی اگر هست از مسلمانی ماست .

یک ویدیو جالبی در یک از سایتها دیدم که بد نیست شما هم ببینید . من اسمش را میگذارم  وحشت مردم از دین در کنار نا آگاهی نسبت به چرایی آن احکام....انجیل یا قرآن.

پ ن : در فرصتی دیگه ادامه مطلب را خواهم نوشت . آرزوی بهترین ها رو واستون میکنم ...التماس دعا ، یا حق