معمای ما

حال این سرزمین غریب را ما نمیدانیم ...دم از اسلام میزنیم و خدا را نمی شناسیم...دم از حرمت میزنیم و حرمت میشکنیم...دم از حیا میزنیم و حیا را  نمیفهمیم....و فقط دم میزنیم...!

شاید باید گفت که میکشیم ، سیگار ،پیپ، قلیان ، شیشه ، هروئین، تنباکو در طعم های مختلف و در آخر زجر در حالت های مختلف با طعم های گوناگون که دنیا به قیمت گزاف در سرزمین خود به ما میفروشد و جرات اعتراض به آن نداریم.

میگویند اگر خلاف موج حرکت کنی  هر چه شناگر هم باشی آخر خسته میشوی ، و دریا تو را در خود هضم میکند .

باشد ...

بگذارید  تا مرا ببلعد و من نیز آنچنان زهر هلاهل میشوم که او را در خود میسوزانم.

مدتی است که داریم معمای او را حل می کنیم دریغ از آنکه خود معمایی در دل اوهام گمگشته دنیا هستیم و دیگران نیز قرار است روزی معما ی ما را حل کنند

چه زیبا گفت حکیم سخن آن مولوی:

عدل چبود وضع اندر موضعش
ظلم چبود وضع در ناموضعش
عدل چبود آب ده اشجار را
ظلم چبود آب دادن خار را