برگ های سپید دفتر من

سلام و درود بی پایان  به همه بزرگواران مخاطب

مدت زیادی بود که  دست از وبلاگ نویسی برداشته بودم و کمتر توی این فضا وب نگاری میکردم ،  میگن که ما همه از اوییم و بازگشت همه ما به سوی اوست ، حالا جریان من شده که آخر همه جا رفتم و هیچ کجا لذت این فضا رو برای من نداشت و امیدوارم  این توان را داشته باشم  که جهت جبران روزهای بسیاری که نبودم   مطالب  و اطلاعات مفید و کاربردی برای  شما دوستان گرامی  قرار بدم. اطلاعات گذشته بلاگ را صرفا جهت  خانه تکانی پاک کردم  ولی خودم آرشیو دارم :D

استاد فریدون مشیری یک شعری دارند به نام "برگ های سپید دفتر من "  که چند بیت از اون را توی اولین یادداشت این روزهای خودم واستون مینویسم  تا شاید گریزی باشه به شروع دوباره این روز ها و نوشتن ها و خواندن های بی پایان که امیدوارم حتی ذره ای هم که شده مفید واقع بشه...!

در دل خسته ام چه می گذرد؟

این چه شوری است باز در سر من ؟

باز، از جان من چه می خواهند؟

برگ های سپید دفتر من؟

من به ویرانه های دل چون بوم

روزگاری است های و هو دارم

ناله ای دردناک و روح گداز

بر سر گور آرزو، دارم

این خطوط سیاه سردرگم

دل من، روح من، روان من است

آنچه از عشق او رقم زده ام

شیره ی جان ناتوان من است

"مهدی اسماعیلی"